بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الْقَارِعَةُ(1)

مَا الْقَارِعَةُ(2)

وَ مَا أَدْرَاك مَا الْقَارِعَةُ(3)

يَوْمَ يَكُونُ النَّاس كالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ‏(4)

وَ تَكُونُ الْجِبَالُ كالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ‏(5)

فَأَمَّا مَن ثَقُلَت مَوَزِينُهُ‏(6)

فَهُوَ في عِيشةٍ رَّاضِيَةٍ(7)

وَ أَمَّا مَنْ خَفَّت مَوَزِينُهُ‏(8)

فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ(9)

وَ مَا أَدْرَاك مَا هِيَهْ‏(10)

نَارٌ حَامِيَةُ(11)

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

وَ الْعَصرِ(1)

إِنَّ الانسنَ لَفِي خُسرٍ(2)

إِلا الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصلِحَتِ وَ تَوَاصوْا بِالْحَقّ‏ِ وَ تَوَاصوْا بِالصبرِ(3)

بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

تَبَّت يَدَا أَبي لَهَبٍ وَ تَب‏(1)

مَا أَغْني عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا كسب‏(2)

سيَصلي نَاراً ذَات لهََبٍ‏(3)

وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطبِ‏(4)

في جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسدِ(5)

آیا میدانید : تعداد ۱۰۱۵۰۳۰ نقطه در قرآن بکار رفته است.
آیا میدانید : تعداد ۵۰۹۸ محل وقف در قرآن وجود دارد.
آیا میدانید : تعداد ۳۹۵۸۶ عدد کسره در قرآن بکار برده شده است.
آیا میدانید : تعداد ۱۹۲۵۳ عددتشدید در قرآن بکار برده شده است.

يكى از پيامبران كه نامش در قرآن دو بار آمده‏ و در آيه 56 سوره مريم به عنوان پيامبر صديق ياد شده،

حضرت ادريس است كه در اين جا نظر شما را به پاره‏اى از ويژگى‏هاى او جلب مى‏كنيم:

ادريس كه نام اصيلش اخنوخ است در نزديك كوفه در مكان فعلى مسجد سهله مى‏زيست.

او خياط بود و مدت سيصد سال عمر نمود و با پنج واسطه به آدم عليه‏السلام مى‏رسد.

سى صحيفه از كتاب‏هاى آسمانى بر او نازل گرديد. تا قبل از ايشان مردم براى پوشش بدن خود از پوست حيوانات استفاده مى‏كردند،

او نخستين كسى بود كه خياطى كرد و طرز دوختن لباس را به انسان‏ها آموخت و از آن پس مردم به تدريج از لباس‏هاى دوخته شده استفاده مى‏كردند.

او بلندقامت و تنومند و نخستين انسانى بود كه با قلم خط نوشت و بر علم نجوم و حساب و هيئت احاطه داشت و آن‏ها را تدريس مى‏كرد. كتاب‏هاى‏

آسمانى را به مردم مى‏آموخت و آن‏ها را از اندرزهاى خود بهره‏مند مى‏ساخت، از اين رو نام او را ادريس (كه از واژه درس گرفته شده) نهادند.

خداوند بعد از وفاتش، مقام ارجمندى در بهشت به او عنايت فرمود و او را از مواهب بهشتى بهره‏مند ساخت.

در قرآن 17 بار سخن از آدم عليه‏السلام به ميان آمده. در اين جا نظر شما را به بخشى

از زندگى او كه در قرآن آمده با توجه به روايات و گفتار مفسران، جلب مى‏كنيم:

خبر از آفرينش خليفه خدا در زمين، و پاسخ به سؤال فرشتگان‏

نام مبارک حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) در بیست و پنج سوره قرآن، حداقل شصت و نه بار تکرار شده است.[۱]

راجع به این پیامبر و حالات گوناگون او از کودکی تا شیخوخیت قریب صد و نود و پنج آیه و نیز سوره‌ای مستقل به نام او در قرآن وجود دارد.

حضرت لوط(علیه‌السلام) یکی از پیامبران بزرگی است که هم عصر ابراهیم (علیه‌السلام) بود

و نام مبارکش در هفده سوره ، بیست و هفت بار در قرآن مجید ذکر شده است. [۱]
وی فرزند «هاران بن نارخ» و برادر زاده حضرت ابراهیم(علیه‌السلام) است، و نام مادرش ورقه بنت لاحج بوده.[۲]
وی سه هزار و چهار صد و بیست و دو سال بعد از هبوط آدم(علیه‌السلام) در شهر بابل به دنیا آمد.

نام حضرت ايوب عليه‏السلام چهار بار به عنوان يكى از پيامبران و بندگان صالح خدا ذكر شده است.

گر چه طبق بعضى از روايات، ايوب از نوادگان يكى از مؤمنان به حضرت ابراهيم عليه‏السلام بود

ولى از آيه 84 انعام استفاده مى‏شود كه او از نواده‏هاى حضرت ابراهيم عليه‏السلام يا حضرت نوح عليه‏السلام مى‏باشد.

«صفورا» توانایی، وقار و جوانمردی موسی(علیه‌السلام) را دیده و علاقه‌مند او شده بود

و لذا به پدرش پیشنهاد داد: ای پدر! این جوان را برای نگهداری گوسفندان استخدام کن،

زیرا وی فردی نیرومند و درستکار بود. شعیب (علیه‌السلام) از دخترش پرسید:

توان و قوت این جوان معلوم است که دلو بزرگ را از چاه کشید، ولی وقار و

عفت و امانتش چگونه شناختی؟ صفورا گفت: پدر جان! هنگام آمدنم به خانه، ا و به من گفت:

پشت سر من حرکت کن، ما از خانواده‌ای هستیم که پشت سر زنان نمی‌نگریم و در هنگام آب کشیدن خیلی مهذّب بود.

قبل از این که موسی(علیه‌السلام) برای مناجات با خدای سبحان و نزول تورات از شهر بیرون رود،

مردم را در جریان گذاشته بود که غایب بودن وی از آن‌ها سی روز طول می‌کشد، وقتی

که به موسی دستور داده شد که ده روز دیگر بماند، در مجموع چهل روز گردید.

و بازگشتن موسی(علیه‌السلام) ده روز به تأخیر افتاد، بنی اسرائیل گفتند:

موسی (علیه‌السلام) به وعده‌ای که به ما داده بود عمل نکرد. [۵۹]

هارون برادر موسى عليه‏السلام از پيامبران مرسل بود، نام مباركش بيست بار در قرآن آمده است،

بيشتر زندگى او همراه موسى عليه‏السلام است، او شريعت موسى عليه‏السلام را تبليغ مى‏كرد،

خداوند بر موسى و هارون عليهماالسلام سلام و درود فرستاده است.

يكى از پيامبران خدا حضرت شعيب عليه‏السلام است كه نام او در قرآن يازده بار آمده است.

خداوند او را به سوى مردم مَدْيَن و اَيْكه فرستاد تا آن‏ها را به يكتاپرستى و آيين

خدايى دعوت نمايد و از بت‏پرستى و فساد اخلاقى نجات بخشد.

در مورد سلسله نسب شعيب، به اختلاف نقل شده، محدث معروف

مسعودى او را از فرزندان ثابت بن مدين بن ابراهيم دانسته است.

پس از رحلت موسى عليه‏السلام بنى‏اسرائيل به فرماندهى يوشع بن نون وصى

موسى عليه‏السلام به جنگ با زورمندان شام و فلسطين پرداختند،

تا ارض فلسطين و شهرهاى آن را فتح كنند و اين جنگ همچنان ادامه داشت.

بنى اسرائيل پس از موسى عليه‏السلام داراى پيامبرى بودند كه

در آيه 246 و 247 و 248 سوره بقره از اين پيامبر به عنوان نبى (پيامبر) ياد شده،

ولى نام او ذكر نشده است، كه اكثر مفسران به استناد روايات معتقدند كه اين پيامبر به نام اشموئيل بود.

كى از پيامبران بزرگى كه علاوه بر قدرت معنوى و نبوت، داراى حكومت ظاهرى وسيع نيز بود،

حضرت داوود عليه‏السلام است كه نام مباركش شانزده بار در قرآن آمده است.

حضرت داوود عليه‏السلام در سرزمينى بين مصر و شام ديده به جهان گشود، او از نواده‏هاى‏

حضرت يعقوب است و به نُه واسطه به يكى از فررزندان حضرت يعقوب مى‏رسد، پدرش ايشا نام داشت.

او صد سال عمر كرد، كه چهل سال از آن را حكومت نمود.

يكى از پيامبران بزرگى كه هم داراى مقام نبوت بود و هم داراى حكومت بى‏نظير

و بسيار وسيع، حضرت سليمان بن داوود عليه‏السلام است كه نام مباركش هفده بار

در قرآن آمده است. او با يازده واسطه به حضرت يعقوب عليه‏السلام مى‏رسد و از پيامبران بزرگ بنى اسرائيل مى‏باشد.

يكى از حكماى صالح و وارسته بزرگ تاريخ، حضرت لقمان عليه‏السلام است كه

نام مباركش در قرآن، دو بارآمده، و يك سوره قرآن (سوره سى و يكم) به نام او است.

از اين رو خداوند در اين سوره از او ياد كرده كه فرزندش را به ده اندرز حكيمانه و بسيار

مهم نصيحت كرده كه در قرآن در ضمن پنج آيه‏ بيان شده است.

شيوه بيان قرآن نشان مى‏دهد كه لقمان عليه‏السلام پيغمبر بوده است، و در حديثى

از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم نقل شده فرمود:

حقَّاً اَقُولُ لَم يَكُن لُقمانُ نَبيّاً وَ لكِن كانَ عبداً كَثِيرَ التَّفكُّرِ، حُسنَ اليَقينِ، اَحبُّ اللهَ فَاحَبَّهُ، وَ منَّ عَلَيهِ بالحِكمَةِ؛

به حق مى‏گويم كه لقمان عليه‏السلام پيامبر نبود، ولى بنده‏اى بود كه بسيار فكر مى‏كرد،

و يقينش عالى بود، خدا را دوست داشت، و خدا نيز او را دوست داشت و نعمت حكمت را به او عنايت فرمود.

ماجراى اصحاب كهف در قرآن همانگونه كه در قرآن معمول است،

به طور فشرده (از آيه 9تا 27 سوره كهف) آمده است، و در روايات اسلامى،

و گفتار مفسران و مورخان، مختلف نقل شده، بعضى به طور مشروح و بعضى به طور خلاصه،

و يا بعضى بخشى از داستان را ذكر كرده‏اند و بخش ديگر را ذكر نكرده‏اند، ما در اين جا بهتر ديديم

كه چكيده مطلب را از مجموع روايات - با توجه به عدم مخالفت آن با قرآن - بياوريم.

اِثنا عَشَر: دوازده                                                           اِثنان: دو

اَحَدَ: یکی                                                                     اَحَدَ عَشَر: یازده   

اَربَع: چهار                                                                    اَربَعین: چهل

نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن                   شمیم عطر رحمان است قرآن

بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت                  چو خورشید فروزان است قرآن

به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد                  بهاران در بهاران است قرآن

صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است                شکوه باغ رضوان است قرآن

رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت               فروغ علم و ایمان است قرآن

طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است                به جسم عارفان ، جان است قرآن

به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد                رفیق نیک پیمان است قرآن

نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است               کلید گنج عرفان است قرآن

بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را                که در شأنش ثناخوان است قرآن

طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت               به جان خسته درمان است قرآن

تسـلی بخش دلــــــهای غمین است                 چراغ شام حرمان است قرآن

خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟                بنائی سخت بنیان است قرآن

در آن سامان که سامان نیست کس را                 پناه هر مسلمان است قرآن